E nun t’ȏ ricu
Vasci nuvuli, u çielu tocca a terra,
l’acqua pari ittata a bbacilati,
u vientu tutti cosi spazzulia:
eni matina e mmenṭṛi pari sira.
Rarrieri lu bbaccuni râ me stanza
a niputeḍḍa mia fora talìa,
ccu lu ituzzu mi l’ammuṣṭṛa a mmia,
façiennu “vuuu” ccâ vucca, com’u vientu.
Cc’amuri su’ ḍḍi rricciuli ntâ testa,
parunu moḍḍi tutti r’oru finu,
m’arriri e ssi cci fa nta la facciuzza,
sulu ’i na patti, razziusa na fussiteḍḍa.
Si li manciassi unu ḍḍi masciḍḍi.
Vivi ḍḍ’ucciḍḍi, parunu ru’ stiḍḍi.
Cci accarizzu ntâ testa li capiḍḍi:
parunu scuma, tantu sunu liegghi.
Stenni i virazza, vo’ bbeniri mbrazza,
quannu la pigghiu, fotti iḍḍa m’abbrazza,
s’appoia la testa supra la me spaḍḍa
e ccumincia a cciucciari cca vuccuzza.
Cci cantu allura iu na ninnananna,
anzi nun cantu, cci la mmummurìu
na canzuneḍḍa nvintata ri mia,
unni la vita è ttutta na minzogna.
Na vita c’accussì, unu sa sonna:
na vita çina ’i meli e ccina ’i manna,
ri palazzi ncantati e principissi,
tutta ri cosi bbelli e ri ricchizzi.
Ri cannuna r’argentu e oru culatu,
ri suddati ccu spati ri cattuni,
ri carrammati tutti ri turruni,
ri bbummi fatti ’i panna e cciucculattu.
E nun t’ȏ ricu, no, nicuzza mia,
ca la vita nunn’ è na puisia,
tantu, ppi quantu mmucciari t’ȏ puozzu,
prima o puoi lu capirai ri tia.